เพลงเถื่อนแห่งสถาบัน
| ดอกหาง นกยูง สีแดงฉาน | บานอยู่เต็มฟากสวรรค์ | |
| คนเดินผ่าน ไปมากัน | เขาด้นดั้น หาสิ่งใด |
| ปัญญา มีขาย ที่นี่หรือ | จะแย่งซื้อ ได้ที่ไหน | |
| อย่างที่โก้ หรูหรา ราคาเท่าใด | จะให้พ่อ ขายนา มาแลกเอา |
| ฉันมา ฉันเห็น ฉันแพ้ | ยินแต่ เสียงด่า ว่าโง่เง่า | |
| เพลงที่นี่ ไม่หวาน เหมือนบ้านเรา | ใครไม่เข้า ถึงพอ เขาเยาะเย้ย |
| นี่จะให้ อะไร กันบ้างไหม | มหาวิทยาลัย ใหญ่โตเหวย | |
| แม้นท่าน มิอาจให้ อะไรเลย | วานนิ่งเฉย อย่าบ่นอย่าโวยวาย |
| ฉันเยาว์ ฉันเขลา ฉันทึ่ง | ฉันจึง มาหา ความหมาย | |
| ฉันหวัง เก็บอะไร ไปมากมาย | สุดท้ายให้กระดาษฉันแผ่นเดียว |
| มืดจริงหนอ สถาบัน อันกว้างขวาง | ปล่อยฉัน อ้างว้าง ขับเคี่ยว | |
| เดินหา ซื้อปัญญา จนหน้าเซียว | เทียวมา เทียวไป ไม่รู้วัน |
| ดอกหางนกยูง สีแดงฉาน | บานอยู่เต็ม ฟากสวรรค์ | |
| เกินพอ ให้เจ้าแบ่งปัน | จงเก็บกัน อย่าเดิน ผ่านเลยไป |